Urubamba
Door: Bernadette
Blijf op de hoogte en volg Helmut
06 Augustus 2014 | Peru, Urubamba
Verleidingen van Pisac
In Pisac stoppen we voor de markt. Een wirwar van straatjes met heel veel moois: alle soorten weefsels, muziekinstrumenten, schilderijen, zilverwerk… het doet denken aan de markt van Istanbul. De verleiding is groot om vanalles te kopen, maar helaas is onze limiet van 20 kilo voor de vlucht al bijna vol. Toch een professionele queña (Andesfluit) gekocht zodat ik in de verloren uurtjes kan oefenen. En ook een klein schilderijtje van een Inca-kunstenaar.
Kinderen van de regenboog
Rond 3 uur bereiken we onze bestemming voor de volgende 2 dagen: de Fundacion de Ninos del Arco Iris. Een ontwikkelingsproject wat 14 jaar geleden is opgestart door Heleen van Engelen uit de Amsterdamse grachtengordel. Straatkinderen en jongeren uit de allerarmste gezinnen worden in de fundacion opgevangen. Ze krijgen zo nodig geneeskundige hulp en krijgen er les, allerlei spelvormen en creatieve bezigheden. Ook de ouders worden betrokken en krijgen ’s zaterdags les. Wij logeren in de eco-lodges naast de schoolgebouwen: Los Casitas del arco iris. Prachtige huisjes van natuurlijke materialen met een grote badkamer en een open haard in de slaapkamer. Alles gelegen in een oase van groen en beekjes. Naast ons horen we de leraar Engels met zijn operastem rollenspelen doen met de kinderen. De ouderen hebben economieles met een beamer en er is een computerzaal. Nog nooit zulke gelukkige en ijverige leerlingen gezien! Verena geeft ons een rondleiding door het hele complex en we worden vrolijk toegezwaaid door de kinderen. We eten in de gezamenlijke woonkamer en worden bediend door stagiaires van de hotelschool. Heleen komt af en toe een babbeltje maken, maar als overall manager is er altijd wel ergens een brandje te blussen. Pas nog is een chirurgisch team uit de verenigde staten geweest om staaroperaties uit te voeren. Vrienden van Heleen hebben een mooi boek gemaakt over haar werk, maar helaas te zwaar om mee te sjouwen: we zullen het in Nederland kopen.
Vanuit Urubamba maken we 2 uitstappen.
Het zout der aarde
De Salinas van Maras zijn honderden waterbekkens waaruit zout gewonnen wordt. Eerst moeten we een steile, stoffige kronkelweg op. Van boven af zijn de bekkens witte vakken in terrasvorm. We kunnen een eind tussen de bekkens lopen: het is er bloedheet! 50 Families werken hier voor 300 soles (100 euro) per persoon per jaar. Kleine mannetjes dragen zakken zout van 50-60 kilo op hun rug over de smalle richels de berg op. Een coöperatie oprichten zou het leven van deze mensen een stuk beter maken.
Inca-lab
De volgende stop is al even indrukwekkend: de zona arqueológica van Moray. In een groot dal (of meterorietenkrater?) zijn lang geleden concentrische terrassen aangelegd in de vorm van cirkels; het waren proeftuinen van de Inca’s waarin diverse soorten grond en gewassen werden getest als een soort proef-laboratorium met ingenieuze bevloeiing en in het midden overblijfselen van een wetenschappelijk centrum. De kennis die hier is opgedaan wordt via overlevering nog altijd toegepast. Peru verbouwt honderden soorten aardappelen, mais, groenten en ook quinoa. Maar sinds Europa de quinoa pas ontdekt heeft, is de prijs hier omhoog geschoten zodat arme mensen het niet meer kunnen betalen.
Puma Wanka
Terug bij het hotel maken Helmut en ik nog een avondwandeling op de berg achter onze eco-lodge. In the midst of nowhere staat een boerderijtje met de naam Puma Wanka en een bord naast de voordeur: ‘serveza blanca i negra’. Dorstig van de stoffige weg kloppen we aan en maken kennis met een aardige familie. In ons beste Spaans converseren we met de vrouw: Miriam. We mogen een kijkje nemen hoe ze woont, wast en kookt. Het is ongelofelijk primitief, maar de mensen zijn heel vriendelijk en Miriam blijkt intelligent en vol initiatief. Deze keer is zij het die ons fotografeert met haar digitale camera. Ze laat ons foto’s zien van natuurwandelingen die zij organiseert, eentje met de kinderen uit het dorp. Het is een leuke ontmoeting.
Op de terugweg plukken we eucalyptusbladeren voor een heerlijk aromatisch badje in onze lodge. En daarna queña oefenen bij de open haard.
In Pisac stoppen we voor de markt. Een wirwar van straatjes met heel veel moois: alle soorten weefsels, muziekinstrumenten, schilderijen, zilverwerk… het doet denken aan de markt van Istanbul. De verleiding is groot om vanalles te kopen, maar helaas is onze limiet van 20 kilo voor de vlucht al bijna vol. Toch een professionele queña (Andesfluit) gekocht zodat ik in de verloren uurtjes kan oefenen. En ook een klein schilderijtje van een Inca-kunstenaar.
Kinderen van de regenboog
Rond 3 uur bereiken we onze bestemming voor de volgende 2 dagen: de Fundacion de Ninos del Arco Iris. Een ontwikkelingsproject wat 14 jaar geleden is opgestart door Heleen van Engelen uit de Amsterdamse grachtengordel. Straatkinderen en jongeren uit de allerarmste gezinnen worden in de fundacion opgevangen. Ze krijgen zo nodig geneeskundige hulp en krijgen er les, allerlei spelvormen en creatieve bezigheden. Ook de ouders worden betrokken en krijgen ’s zaterdags les. Wij logeren in de eco-lodges naast de schoolgebouwen: Los Casitas del arco iris. Prachtige huisjes van natuurlijke materialen met een grote badkamer en een open haard in de slaapkamer. Alles gelegen in een oase van groen en beekjes. Naast ons horen we de leraar Engels met zijn operastem rollenspelen doen met de kinderen. De ouderen hebben economieles met een beamer en er is een computerzaal. Nog nooit zulke gelukkige en ijverige leerlingen gezien! Verena geeft ons een rondleiding door het hele complex en we worden vrolijk toegezwaaid door de kinderen. We eten in de gezamenlijke woonkamer en worden bediend door stagiaires van de hotelschool. Heleen komt af en toe een babbeltje maken, maar als overall manager is er altijd wel ergens een brandje te blussen. Pas nog is een chirurgisch team uit de verenigde staten geweest om staaroperaties uit te voeren. Vrienden van Heleen hebben een mooi boek gemaakt over haar werk, maar helaas te zwaar om mee te sjouwen: we zullen het in Nederland kopen.
Vanuit Urubamba maken we 2 uitstappen.
Het zout der aarde
De Salinas van Maras zijn honderden waterbekkens waaruit zout gewonnen wordt. Eerst moeten we een steile, stoffige kronkelweg op. Van boven af zijn de bekkens witte vakken in terrasvorm. We kunnen een eind tussen de bekkens lopen: het is er bloedheet! 50 Families werken hier voor 300 soles (100 euro) per persoon per jaar. Kleine mannetjes dragen zakken zout van 50-60 kilo op hun rug over de smalle richels de berg op. Een coöperatie oprichten zou het leven van deze mensen een stuk beter maken.
Inca-lab
De volgende stop is al even indrukwekkend: de zona arqueológica van Moray. In een groot dal (of meterorietenkrater?) zijn lang geleden concentrische terrassen aangelegd in de vorm van cirkels; het waren proeftuinen van de Inca’s waarin diverse soorten grond en gewassen werden getest als een soort proef-laboratorium met ingenieuze bevloeiing en in het midden overblijfselen van een wetenschappelijk centrum. De kennis die hier is opgedaan wordt via overlevering nog altijd toegepast. Peru verbouwt honderden soorten aardappelen, mais, groenten en ook quinoa. Maar sinds Europa de quinoa pas ontdekt heeft, is de prijs hier omhoog geschoten zodat arme mensen het niet meer kunnen betalen.
Puma Wanka
Terug bij het hotel maken Helmut en ik nog een avondwandeling op de berg achter onze eco-lodge. In the midst of nowhere staat een boerderijtje met de naam Puma Wanka en een bord naast de voordeur: ‘serveza blanca i negra’. Dorstig van de stoffige weg kloppen we aan en maken kennis met een aardige familie. In ons beste Spaans converseren we met de vrouw: Miriam. We mogen een kijkje nemen hoe ze woont, wast en kookt. Het is ongelofelijk primitief, maar de mensen zijn heel vriendelijk en Miriam blijkt intelligent en vol initiatief. Deze keer is zij het die ons fotografeert met haar digitale camera. Ze laat ons foto’s zien van natuurwandelingen die zij organiseert, eentje met de kinderen uit het dorp. Het is een leuke ontmoeting.
Op de terugweg plukken we eucalyptusbladeren voor een heerlijk aromatisch badje in onze lodge. En daarna queña oefenen bij de open haard.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
