Van Cuzco naar Urubamba

Leven uit een rugzak
De komende dagen gaan we uiteen in 3 groepjes: 5 doen de Larestrail, 4 doen de Incatrail en wij gaan met 9 naar Urubamba in de Heilige Vallei midden in de Andes. We leven van dinsdag ochtend tot vrijdag avond uit 1 rugzakje, dus nooit hoeven denken: wat zal ik vandaag eens aantrekken. De rest van onze bagage blijft in bewaring in Cuzco. Het uitzicht onderweg is overweldigend mooi: overal op de berghellingen terrassen met vruchtbare akkers. Afgelegen dorpjes, soms van de berijdbare weg. Iedereen is druk in de weer; ook smoezelige kinderen en oudjes met krom gewerkte ruggen. Het land wordt bewerkt met ossen en vervoer gaat per ezel. Zwarte varkens met hun biggen wroeten de vergeten aardappeltjes uit de grond. Ook hier en daar een grote kudde schapen met een jongen van een jaar of 10 à 12 als herder. Onze chauffeur moet regelmatig remmen voor vee op de weg, soms ook alpaca’s en lama’s.

Alles alpaca
Bij Awana Kancha gaan we kijken naar vrouwen die bezig zijn op traditionele manier alpacawol te wassen (met een soort plantenwortel), te verven (met allerlei planten en mineralen, te spinnen (met een tol) en te weven (zittend op de grond). Dat laatste moet in de genen zitten want het werk is zo fijn en veelkleurig dat de draadjes niet met het blote oog te tellen zijn. Het eindresultaat is kostelijk… én kostbaar: Een lapje kost algauw 600 soles, toch nog 200 euro’s. Dan maar de lama’s voeren, ook leuk.