Paracas

Om 7.00 een continental ontbijt en een uur later de bus in op weg naar Pisco.
Door het drukke verkeer baant onze chauffeur zich een weg naar het zuiden langs de kust.
Het gebergte loopt steil door tot vlak aan de kust. Omdat het vrij zacht gesteente is brokkelt er regelmatig wat af. Er komen hier regelmatig aardbevingen voor en vluchtwegen in geval van Tsunami’s zijn aangegeven.
Toch worden er tegen en op de uitlopers van de bergen aan de kust door mensen die hoopvol naar de grote stad trekken talrijke kleine armzalige woninkjes gebouwd. Deze worden ook nog eens uitgebouwd. Dit patroon strekt zich kilometers lang uit. Ook langs de Pan American Highway, waar we nu op rijden en die helemaal van Alaska tot Chili loopt. Grote delen woestijn worden afgewisseld met fruitboomgaarden en kippenfokkerijen.
Het miezerige weer plaats maakt na verloop van tijd plaats voor felle zon en na bijna 4 uur rijden komen we aan in Paracas. Tijd voor een lunch in een visrestaurant aan de boulevard.
In het water en op het strand lopen honderden pelikanen, die tussen twee pieren heen en weer vliegen om vis te vangen.
Voor de visliefhebbers raadt Ali-Jei ceviche aan. Er zijn verschillende varianten in vissoort en pittigheid van de saus.
Na een heerlijk en stevig maal halen we bij de verbindingsweg de gids op voor de wandeltocht door de woestijn. De wind blijkt te krachtig te zijn, er is een zandstorm en dus kan de wandeltocht vandaag niet doorgaan. Morgen dan maar een herkansing en een voller programma.
We rijden nu door het hotel in Pisco en kunnen de rest van de middag vrij besteden.
Pisco is in 2007 grotendeels verwoest door een aardbeving en wordt langzaam weer opgebouwd. Ook in Hotel San jorge zijn ze daar nog volop mee bezig.