Natuurreservaat Paracas, Huacachina en Ica

Deze keer al om 6.30 aan het ontbijt en om 7.00 naar de haven voor de boottocht.
Het is de tweede dag van de Paracas winds. Een natuurverschijnsel, waarin het drie dagen hard waait vanaf het eind van de morgen tot halverwege de middag.
Resultaat is een drie dagen durende zandstorm. Door het opwaaiende stof, lijkt het net of er een dikke mistlaag hangt.
De marine moet toestemming geven om uit te mogen varen en daar moeten we op wachten.
Terug naar de boulevard om op het telefoontje te wachten wat niet komt.
Dan maar de woestijnwandeling in het natuurreservaat Paracas. Nog een bijzonder natuurverschijnsel: een uitgestrekte woestijn aan de kust, op een plaats waar het nooit regent.
We halen gids Luis weer op en krijgen uitleg over de woestijn, het klimaat en het gesteente.
Luis laat zien dat sommige stenen in feite kristallen zijn door erop te tikken met zijn schroevendraaier. Even verderop zijn fossielen gewoon zichtbaar aan de oppervlakte van het gesteente. Bij de uitzichtpunten La Catedral en Playa Supay (strand van de duivel) staat een stevige wind. Zelfs Luis is verbaasd dat het nu al zo hard waait.
Vanaf het volgende uitzichtpunt lopen we naar beneden naar Playa rojo. Dit is goed te doen. Eigenlijk dalen we af over een gigantische zoutvlakte.
Op de rotsen aan de kust zitten twee vissers die wormen uit een soort zeewier halen, aan hun vislijn hangen en erin slagen om kleine visjes te vangen.
We rijden vanuit Paracas verder naar Ica, een grote, levendige, bedrijvige stad.Het museum van Ica bevat een overzicht van de karakteristieken van de vier culturen die aan het Inca-tijdperk voorafgingen. En natuurlijk ook wat van de Inca’s zelf en van de Nasca-lijnen. Een van de opvallendste gebruiken is toch wel het inbinden van de schedels van pasgeborenen om daarmee een grotere langgerekte schedel te vormen als teken van belangrijkheid.
Even buiten Ica ligt de bijzondere oase Huacachina temidden van hoge zandheuvels. Aan het meertje liggen verschillende restaurants. Tijd voor een stevige lunch in een restaurant van eigenaren met hoogstwaarschijnlijk Chinese roots. Wel grappig om hier een Peruaanse nasi-variant te kunnen eten.
Vervolgens een lange rit van ruim 3 uur naar Nazca. Onderweg verandert het droge woestijnlandschap in een heuvelachtig gebied met meer groen. De zon gaat vlug onder en we komen in het donker bij ons hotel aan.
Aan de buitenkant lijkt het niet veel bijzonders, maar eenmaal binnen de poort kom je in een complex van kamers rond een mooi openlucht zwembadje met allerlei zitje eromheen.
Met Ali-Jei, Johan, Riet en Leila loop ik nog naar de winkelstraat om wat fruit en crackers te scoren. Eerst over een brug over de compleet droogstaande rivier daarna kruisen we direct de hoofdwinkelstraat met allerlei kleine winkeltjes en kraampjes. Wat een drukte, het lijkt wel of iedereen de straat op is gegaan. In een overdekte markthal staat een aantrekkelijke fruitkraam met allerlei fruit en in een kleine supermarkt even verderop vinden we de rest.
Nu nog al het zand afspoelen een lekkere avondsnack en dan zijn we toe aan nachtrust.